„ТРЕБАШЕ ДА СЕ ЗАНИМАВАМЕ СО НЕШТО ДРУГО, ако сакавме да промениме нешто“

Капачето на одвртување во сабота полни 135 години. Тоа е патентирано од Британецот Ден Рајландс и оттогаш ја врши својата работа без приговор за едноставно и сигурно затворање на течноста во шише или друго пакување. Во последно време тоа не е така.

Од 3 јули во Европската унија, капачето мора цврсто да се закачи за шишето и тоа излудува многу потрошувачи. Тие истураат сè на себе, од јогурт до масло, или од заглавено капаче или додека се обидуваат да го отстранат сепак.

Значи, капачето кое лесно се откачува е нелегално. Зошто токму законодавците наложија тој да биде цврсто прицврстен за прстенот на пакувањето?

Идејата беше да се спречи загадувањето. Одделените капачиња, наводно, почесто завршуваат во природа и ја загадуваат почвата, реките и океаните.

Експертот за пакување на Универзитетот Кемптен, Маркус Прем, оценува дека еволуцијата  е наметната од „чистиот активизам“ и „миењето на совеста“ и дека нема да има повеќе опипливи резултати.

„Дали тоа носи нешто на планетата или барем на Европа? Не“, изјави Прем за ДПА.

„Трошоците од милијарди евра за нови машини беа наметнати на индустријата, се за ефект кој не е мерлив“, додаде тој.

Германското здружение на трговци на големо со пијалоци потврди дека производителите морале да инвестираат пари за да го исполнат новиот законски услов.

Очекуваме трошокот да биде во милиони“, велат од здружението.

Од друга страна, од организацијата на полнила за минерална вода изјавија дека „нема податоци за поголеми проблеми“ при прилагодувањето на производството.

Со други зборови, трошоците и компликациите варираат од случај до случај.

Притоа, приклучоците во Европа и САД, за разлика од Азија, немаат речиси никаква улога во загадувањето, изјави Прем.

„Требаше да се занимаваме со нешто друго, ако сакавме да промениме нешто“, рече тој.

Според него, многу поважен е развојот на рециклирањето и циркулацијата на материјалите.

„Многу области сè уште користат синтетички материјал кој тешко се разградува за поврзување и пакување“, рече тој.

Како позитивен пример ги издвои ПЕТ шишињата. Шишињата и стаклото од полиетилен терефталат веќе се рециклираат со стапка од речиси 99 проценти.

„Проблемот со таканареченото ѓубре (загадување) беше, според тоа, во голема мера елиминиран во Германија дури и пред европскиот закон“, рече Прем.

Тој ја отфрли тезата дека потрошувачите на крајот ќе се навикнат на новите капачиња, како што се навикнаа да ги фрлаат пластичните кеси или сламки.

Се разбира, додаде тој, постојат и други начини за затворање на пакувањето, како што се металните затворачи што се вообичаени за стаклените пивски шишиња.

„Сепак, нема поедноставен и полесен начин од едноставно одвртување на капачето“, рече Прем.