Германија центар на Европа. Не само во смисла дека се наоѓа меѓу сите европски патишта, кои ги поврзуваат истокот и западот исто како и северот и југот, туку е центар на сите настани на континентот.
Германија е лидер на Европската унија, најсилната европска економија со најголеми инвестиции во науката, која и покрај двете светски војни и четириесет и петгодишната поделба опстана како центар на европската и светската политика. Создадена е од пруски благородник кој сакал да пие - Ото фон Бизмарк.
Ото е роден во благородно семејство кое токму тогаш имало подем. Имено, Наполеон конечно бил поразен, што значело дека Вон Бизмаркови можеле да живеат во мир на својот имот. Станувало збор за конзервативно семејство кое во Наполеон гледал само војни и страдања. Ја сакале стабилноста на системот каде што има благородништво и каде има други. Кралот бил закон и владеел ред.
Каде беше во 48 година?
Во меѓувреме завршил право и се оженил. Тој живеел удобен живот на имотот, но потоа се започнало. На 22 февруари 1848 година од Париз пристигнала вест дека толпата го зазела градот, а кралот бега од градот. Три недели подоцна, нова вест: во Виена, вооружена толпа го принудила императорот да го отпушти Метерних, човек кој тогаш бил икона на конзервативна Европа.
Набргу почнале револуциите и во Германија. Толпата во Берлин го принудила кралот Фридрих Вилхелм IV. да им дозволи да организираат парламент што ќе ги обедини сите земји од германското говорно подрачје, а два месеци подоцна парламентот започнал со работа во Франкфурт.
Бизмарк прво бил против обединувањето. Во таква нова држава, неговата протестантска Прусија би била задушена меѓу католиците предводени од Австрија.
За време на револуционерните години од 1848 и 1849 година, Бизмарк бил познат како еден од жестоките антиреволуционери и на тој начин го заслужил вниманието на прускиот крал, кој во него гледал потенцијал. Станал амбасадор и во текот на 1950-тите работел во Санкт Петербург, Франкфурт, па дури и извесно време во Париз, каде револуцијата од 1848 година била успешна и владееле либералите.
Откако се запознал со цела Европа, Бизмарк веројатно сфатил дека нема да може засекогаш да ги спречи промените што се случуваат низ Европа. Наместо да се бори против нив, Бизмарк ќе ги постигне на свој начин.
Железо и крв
Во меѓувреме, прускиот крал умрел и него го наследил неспособниот Вилхелм I, кој брзо се распаднал со парламентот со кој владееле либералите. Изгледало дека тоа ќе се повтори во 1848 година, па Вилхелм од очај го повикал доверливиот човек ода татко му назад во Берлин за да ги преземе министерските должности.
На 30 септември 1862 година Бизмарк за прв пат влегол во парламентот како министер. Никој не го сакал таму. Сепак, она што се случило ги изненадило сите.
Бизмарк застанал пред парламентот и рекол: „Пруската позиција во обединета Германија нема да биде одредена со либерални реформи, туку со чиста сила! Големите прашања на денешницата нема да се решаваат со говор и мнозинство гласови, тоа е грешката од 1848/49 година! За нив ќе се одлучува по пат на железо и крв!"
Парламентот бил шокиран. Овој реакционер повеќе не зборувал за тоа како револуциите од 1848 година биле чисто зло, туку дека тие биле само погрешно изведени. Бизмарк најави обединување, но според неговите конзервативни принципи. Сега било време тој план да се направи реалност.
Преку три војни до обединување
Во 1864 година, Прусија и Австрија извршиле воена интервенција во провинциите Шлезвајг и Холштајн и ги одзеле од Данска, но Бизмарк ги измамил Австријците во распределбата на пленот за да ги испровоцира да војуваат со Прусија. Две години подоцна, двете најголеми германски покраини биле во војна. Тоа било катастрофален пораз за Австрија. Ја изгубиле секоја битка и по седум недели биле целосно поразени. Царот Вилхелм сакал Бизмарк да ја уништи Австрија: „Нападнете ја Виена! Нека видат што ќе се случи кога ќе се судрат со Прусите!“
Но, Бизмарк застанал. Армијата се вратила дома. Наместо срамен мир и груби услови, Бизмарк му дал на австрискиот император едноставен документ. Австрија да не плати репарации, да не дава територии, се што требало да направат е да ветат дека нема да се приклучат на обединетата германска држава.
Сега било јасно што прави Бизмарк.
Тој ја направил Австрија послушен пријател и имал одврзани раце да прави што сака со Централна Европа. Со идната германска држава би управувала протестантска Прусија, а не католици од Виена. Била организирана Северногерманската конфедерација, која вклучила триесет и четири од триесет и девет германски покраини. Останале само пет јужни земји.
Наполеон III. во паника
Еден човек во тоа време сфатил што се случува и малку испаничил. Францускиот император Наполеон III, кој ја стекнал својата моќ преку револуциите од 1848 година, не сакал таква моќна држава во неговото соседство. Но, Наполеон и Бизмарк номинално биле сојузници. Бизмарк го замолил за неутралност додека бил во војна со Австрија.
Затоа Наполеон мислел дека сега ќе плати за својата услуга и ќе го припои Луксембург. Би било правилно францускиот император да добие нешто за својот сојуз, нели? Меѓутоа, Бизмарк јавно го понижил и не му дозволи да го стори тоа.
Кога била објавена веста, францускиот народ бил бесен, а Наполеон објавил војна. Тоа било многу, многу лош потег.
Петте преостанати германски покраини (Баварија, Баден, Саксонија, Виртемберг и Хесен-Дармштат) се плашеле од француска инвазија. Нивните водачи пораснле со приказни за крв и смрт за време на Наполеон I и не сакаче да се повтори со овој нов Наполеон.
Но, Бизмарк им ја понудил безбедноста на Прусија и Северногерманската конфедерација. Сè што требало да направат е да се приклучат на неговата нова Германија.
Така било. Откако го потпишале договорот, пруската војска марширала низ нивната територија до бојното поле, а наскоро и до Франција. Наполеон III. бил заробен, а француската војска била посрамотена. Германската армија организирала свечена парада во Париз и ја прогласил Германската империја во Версај.
По војната, Бизмарк ја организирал Берлинската конференција каде Африка била поделена.
Пред Бизмарк, Централна Европа била збир на мали држави и живеела во сенката на своите големи соседи: Франција, Австрија и Прусија.
По Бизмарк, Германија станала моќен индустријализиран гигант чиј збор повеќе не може да се игнорира. Европа добила нов играч, а останатите сфатиле дека започнува нова ера.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
